بررسی اثر 10 هفته تمرین پیلاتس بر تعادل ایستا و پویا و عوامل روان‌شناختی در مردان سالمند

زمینه و هدف: عدم تعادل و اختلال در الگوی راه­رفتن از عوامل مؤثر در سلامت جسمانی، روانی و اجتماعی سالمندان است. هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثر 10 هفته تمرین پیلاتس بر تعادل ایستا و پویا و عوامل روان‌شناختی در مردان سالمند بود. مواد و روش­ها: در این مطالعه نیمه تجربی، با طرح پیش­آزمون- پس­آزمون، تعداد 22 نفر از مردان سالمند مراجعه‌کننده به کلینیک امیرکبیر شهرستان کاشان در سال 1395 با میانگین سنی (81/2±76/65) به‌صورت دسترس به‌عنوان نمونه انتخاب و به‌طور تصادفی، به دو گروه تجربی و کنترل، هر گروه 11 نفر تقسیم شدند. گروه تجربی در یک برنامه تمرینی پیلاتس، به مدت 10 هفته و هر هفته 3 جلسه به مدت 60 دقیقه به تمرین پرداختند. داده­های جمع­آوری شده با استفاده از آزمون آماری t مستقل و وابسته در سطح معناداری 05/0 P<تجزیه‌وتحلیل شدند. نتایج: نتایج نشان داد که تمرینات پیلاتس بر تعادل ایستا (0001/0P=) و پویا (0001/0P=) و سایر عوامل روان‌شناختی (0001/0P=) در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل تأثیر معناداری داشته است (05/0>P)، اما در گروه کنترل که هیچ‌گونه برنامه تمرینی دریافت نکردند، اختلاف معناداری مشاهده نشد (05/0˃P). نتیجه­گیری: به نظر می­رسد، انجام تمرینات پیلاتس می­تواند باعث بهبود در تعادل ایستا و پویا، کاهش اضطراب و افسردگی و بهبود در عملکرد روانی و اجتماعی در مردان سالمند شود. تمرینات پیلاتس می­تواند به‌عنوان یک درمان مکمل در بهبود تعادل و کاهش سقوط و افتادن و همچنین توسعه شاخص­های سلامت روان، جایگزینی مناسب و کم‌هزینه، مؤثر واقع شود.